Ο ενοριακός ναός του Αγίου Αντωνίου ο οποίος είναι κτισμένος με λαξευτή πέτρα βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του κοιμητηρίου, στο νότιο μέρος της κατεχόμενης κοινότητας του Μάσσαρι,
επί της αριστερής πλευράς του δρόμου προς την Κατωκοπιά. Χρονολογείται περίπου τον 15ο αιώνα, είναι μικρός, μονόκλιτος και καμαροσκέπαστος ναός με ημικυκλική αψίδα στα ανατολικά, η οποία στεγάζεται με ημιθόλιον.

Ο βόρειος και ο νότιος τοίχος εξωτερικά στηρίζεται ο κάθε ένας επί μίας αντηρίδας.
Εσωτερικά η καμάρα στηρίζεται σ’ ένα σφενδόνιο. Υπάρχουν τρεις είσοδοι προς τον ναό.

Σύμφωνα με μαρτυρίες τόσο των συγχωριανών όσο και του Rubert Gunnis στον ναό υπήρχαν τοιχογραφίες και πιο συγκεκριμένα στη δυτική πλευρά υφίστανται μέχρι σήμερα αλλά είναι περιβεβλημένες με ασβεστόχρισμα που έγινε λίγο πριν τη δεκαετία του 1920. Πάνω και επί της καμάρας υπήρχαν εντοιχισμένα πιάτα τα οποία αφαιρέθηκαν από τους τούρκους εισβολείς. Σήμερα σώζονται τα κοιλώματα τους. Το ξυλόγλυπτο εικονοστάσιο το οποίο σήμερα δεν υπάρχει είναι αγνώστου χρονολογίας, υπολογίζεται γύρω στον 18ο -19ο αιώνα.

Σήμερα ο ναός είναι σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένος και συλημένος, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα μέσα και η θύρα του έχει σφραγιστεί με πέτρες. Το παλαιό κοιμητήριο που βρισκόταν πίσω από τον ναό, είναι βεβηλωμένο και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις των προγόνων μας. Τον Απρίλιο του 2010 έχει συσταθεί με πρωτοβουλία της Μητρόπολης Μόρφου και του Κοινοτικού Συμβουλίου Μάσσαρι«Εκκλησιαστική Επιτροπή» η οποία αποτελείται από τους Δρ. Ελευθέριο
Αντωνίου (Κοινοτάρχη), Πατήρ Αντρέα Ανδρέου, Κώστα Δημοσθένους και Χαράλαμπο Βασιλείου. Σκοπός της Εκκλησιαστικής Επιτροπής είναι σε συνεργασία τόσο με την Τεχνική Επιτροπή Πολιτιστικής Κληρονομιάς όσο και με την Μητρόπολη Μόρφου, η συμπερίληψη της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου στον κατάλογο της UNESCO για την διάσωση και αναστήλωση της.